کریستیانو رونالدو

از انجایی شروع میکنم که یادم نمیاید چگونه عاشق رنگ سپید شدم؟؟ چگونه شد که از بین این همه تیم از این دنیا طرفدار تیمی شدم که برای همیشه سپیدپوش است؟؟روزهایی را به یاد می اورم که طرفدار تیمی نبودم ولی شیفته فوتبال بودم شب بود و در حال تماشای بازی تیمی بودم که هم اکنون برایم منفورترین تیم و بازیکنانش منفور ترین شخصیت های زندگیم هستند دقیقه ای رسید که اسطوره ی پوشالی منفورترین تیم جهان گل زد برایم سوال بود که چرا این فرد و تیمش را به عنوان تیم مورد علاقه ام انتخاب نکردم ؟؟

چرا رنگ سپید را انتخاب کردم؟؟ولی بعد ها هزاران بار خدا را شکر کردم که عاشق تیمی شدم که بازیکنانی دارد که رنگ دل هایشان به سپیدی رنگ پیرهنهایشان است... بازیکنانی که غیرتی را که به تیمشان را دارند هیچ کجای دنیا نمیتوانید تماشا کنید ... اسطوره هایی همچون کریستیانو که نامش رابر روی قلبمان هک کرده ایم و هرگز پاک نخواهیم کرد ...

اسطوره ای همچون ایکر کاسیاس که از لقبش همه چیز روشن است و نیازی به توضیح دادن نیست ... ایکر مقدس...و ... همه ی کسانی که این مقاله را میخوانند دلخوشی روزگارشان شاید تنها همین تیم است...تیمی که برد ها و گل هایشان را با هیچ چیز دیگری در این دنیا عوض نمیکنیم...باختهایش به معنای مرگمان است... بازی را یاو اوری میکنم... بازی رئال - دورتموند از شدت اشک ریختنهایم سرم را در بالشم فرو برده بودم و تا صبح اشک میریختم ...اما تنها من نبودم تمام شیفتگان رئال به بالش ها و اشک هایشان پناه برده بودند... اما کسی این اشک ها و عشق ما را درک میکند؟؟

میگویند چرا اشک میریزی؟برای تیمی که هزاران کیلومتر انورتر بازی میکند و تو شاید تا اخر عمرت بازیشان را از نزدیک نبینی؟؟...و این جمله هاست که به دردمان می افزاید... کسی چه میداند حس مارا بعد از باخت رئال؟؟ کسی چه میداندحس ماراوقتی توپ طلارا به کسی که حقش است نمیدهند؟؟ کسی چه میداند شدت عشق ما را به این پیراهن سپیدو بازیکنانش؟؟

نمیتوانیم بعد از باختهایمان با کسی درد و دل کنیم جزخدا او تنها کسی هست که همه ی این ها را درک میکند...شب ها وقتی میخواهیم بخوابیم اولین کاری که میکنیم دعا برای موفقیت رئال است... روزها با یاد رئال سر از بالش برمیداریم و اولین کاری که میکنیم باز کردن صفحه ی اخبار رئال است...و کل روز همین گونه سپری میشود ...

شاید برای برخی ها خسته کننده باشد اما عشق ما عشقی است که درون ان هیچ هوسی وجود ندارد که بعد از دو سال فراموشش کنیم عشق ما عشقی به رنگ پیرهنهایمان است سپید...پاک...و ابدی...